ΑΣΦΑΛΙΣΤΚΟ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ

Παραθέτω την παρακάτω παρεμβασή μου που δημοσιεύτηκε , σε ...ανύποπτο χρόνο, στο περιοδικό "φαρμακευτικό δελτίο" 655/2007 . Έτσι ο καθένας μπορεί να πάρει μια εικόνα για τις απόψεις όρισμένων συνδικαλιστών του χώρου των υγειονομικών και πόσο αυτές οφέλεισαν ή όχι το σχεδιασμό της κυβέρνησης για την μείωση -μετά το 2013- των επικουρικών συντάξεων που σημειώνω ότι έχουν την εγγύηση του κράτους και την ενδεχόμενη καταργησή τους μετα από μια περίοδο σταδιακής μειωσης τους. Βλέπετε ότι στοχεύοντας τους συναδέλφους που ελεύθερα επέλεξαν από το 1980 και μέχρι σήμερα να ενταχθούν στούς μονοσυνταξιούχους, πληρώνοντας τα αναλογούντα για το σκοπό αυτό, τελικά άθελα να γίνοντε πλασιέ των...ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών !!!???

ΣΩΣΤΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ
ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ Τ.Σ.Α.Υ.
Η παρέμβαση αυτή είναι μια …αναγκαστική εκτέλεση καθήκοντος. Καθήκοντος , όπως πάντα , για το δίκιο και την αλήθεια.
Αφορμή , η δημοσίευση επιστολής με τίτλο, « Παρατηρήσεις για τη χορήγηση σύνταξης από το Τ.Σ.Α.Υ.» , στο τεύχος 654/12/2006 του Φαρμακευτικού Δελτίου , του φίλου προέδρου του Φ.Σ.Λάρισας κ. Ιωάννη Μακρυγιάννη. (κείμενο με το ίδιο περιεχόμενο μοιράστηκε και στη Γ.Σ .του Φ.Σ.Λ τις 12-12-2006).
Γράφει; «Α) Εφαρμόζεται για πρώτη φορά ο θεσμός των πενταετιών άρα και των κλιμακίων που φθάνουν έως τις 14».
Η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν το Τ.Σ.Α.Υ., εισπράττει μειωμένα ασφάλιστρα για την πρώτη πενταετία ( δεν υπάρχει θεσμός άλλων πενταετιών που να συνδέονται και με αντίστοιχα κλιμάκια )για όλους τους νεοασφαλιζόμενους ελευθεροεπαγγελματίες υγειονομικούς και ότι η δημιουργία των 14 ασφαλιστικών κατηγοριών για τους από 1-1-1993 ασφαλιζομένους στο Τ.Σ.Α.Υ. , θεσπίστηκε με το Π . Δ/γμα 126/93 . Επομένως κανένας δεν αιφνιδίασε κανέναν.
Επίσης παρακάτω γράφει: «Β) Ο υπολογισμός της σύνταξης στους ελεύθερους επαγγελματίες υγειονομικούς της πρώτης κατηγορίας (637,57ευρώΧ2%Χ35έτη=444,20ευρώ) μας δίδει το ποσό των τετρακοσίων σαράντα ευρώ και είκοσι λεπτών ως μηνιαίες αποδοχές που θεωρούμε απαράδεκτες» και συνεχίζει Γ)Για να ληφθεί αυτό το ποσό ο φαρμακοποιός πληρώνει σήμερα ετήσια εισφορά 2640 ευρώ ».
Η αλήθεια προφανώς είναι ότι, το 637,57Χ2%Χ35έτη=444,20 είναι ένας αναλογιστικός τύπος προσδόκιμου προσδιορισμού μηνιαίας σύνταξης και για 14 μήνες εφ’ όσον επαληθευτούν , μέσα στο χρόνο των 35 ετών , στο συγκεκριμένο αναλογιστικό σενάριο , διάφοροι συντελεστές , στην εξέλιξη των χρηματοροών (εσόδων, εξόδων ) του Τ.Σ.Α.Υ.
Ακόμη η αλήθεια είναι , ότι «για ληφθεί το ποσό αυτό » ο υγειονομικός θα πληρώσει , για τον κλάδο σύνταξης «ετήσια» , το ποσό των 76,2Χ12=914,4 ευρώ εάν ευρίσκεται στην πρώτη πενταετία του ασφαλιστικού του βίου και 126,9Χ12=1522,8 ευρώ εάν βρίσκεται μετά την πρώτη πενταετία και αυτό σημαίνει ότι έχει διαλέξει την πρώτη και εξυπακούεται υποχρεωτική κατηγορία , από τις 14 πού υπάρχουν . Βρείτε μου ένα ταμείο αυτοασφαλισμέμων που με μηνιαία εισφορά 76,2 για τα πρώτα πέντε χρόνια και 126,9 για τον έκτο χρόνο και μετά για τον κλάδο σύνταξης να δίνει πάνω από 444,2 ευρώ σύνταξη τον μήνα επί 14.
Συμβουλεύω ,λοιπόν, τους νέους συναδέλφούς να προτιμήσουν, όσο το δυνατό μεγαλύτερη ασφαλιστική κατηγορία έστω κι αν πληρώσουν μεγαλύτερο ασφάλιστρο , γιατί το ασφαλιστικό σύστημα όσο αφορά τον κλάδο σύνταξης δεν είναι διανεμητικό, αλλά , κεφαλαιοποιητικό, « πρέπει να βάλεις λεφτά για να πάρεις λεφτά » και ακόμη για το λόγω ότι οι ασφαλιστικές εισφορές δεν



φορολογούνται που σημαίνει , ότι , αν γραφούν στο σκέλος των εσόδων των επιχειρήσεων τους θα έχουν φείρα ,στις περισσότερες των περιπτώσεων , μέχρι
και 40% (φορολογία). Ποτέ δεν είναι αργά διότι για τον υπολογισμό της σύνταξης προβλέπεται ότι: « όταν ο χρόνος ασφάλισης έχει διανυθεί σε περισσότερες της μιας ασφαλιστικής κατηγορίας υπολογίζεται το ποσό που αντιστοιχεί σε κάθε ασφαλιστική κατηγορία και αθροίζονται τα επί μέρους ποσά».
Συνεχίζει ..ακάθεκτος ο φίλος Μακρυγιάννης γράφοντας παρακάτω : « :Δ)Για να εξισωθεί συνταξιοδοτικά ο φαρμακοποιός που άνοιξε φαρμακείο μετά την 1-1-1993 με το φαρμακοποιό έως 31-12-1992 πρέπει να πληρώσει εισφορές ύψους 7.400 ευρώ ετησίως.
Άλλο πάλι και τούτο. Μα για το θεό φίλε Γιάννη . Τέτοια εξίσωση δεν μπορεί να γίνει. Είναι σαν να συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια . Οι παραπάνω ασφαλισμένοι έχουν διανύσει έναν ξεχωριστό , ασφαλιστικό βίο , με διαφορετικά οικονομικά χαρακτηριστικά . Τα έσοδα του Τ.Σ.Α.Υ. μέχρι το 1993 και εν μέρει μέχρι το1996 είχαν διαφορετικές πηγές. Εκτός από τις εισφορές των ασφαλισμένων , τις εισφορές διαφόρων εργοδοτών που απασχολούν υγειονομικούς , τα έσοδα από προσόδους περιουσίας (τόκοι, μερίσματα , ενοίκια ) , υπήρχε και η είσπραξη του «κοινωνικού πόρου» που καθορίζονταν από την είσπραξη 6.5% επί της τιμής των φαρμακευτικών ιδιοσκευασμάτων και η πηγή αυτού του εσόδου , συμμετείχε στα έσοδα του 1992 σε ποσοστό πάνω από 25% των συνολικών εσόδων και στο 17% για το 1995 και 0% για το 1997 εποχή που καταργήθηκε. Με αφορμή το γεγονός αυτό ο κ. Σωκράτης Κοσμίδης (Γενικός Γραμματέας του Υπουργικού Συμβούλιο, τότε, στην κυβέρνηση Σημίτη και Γ.Γ. του Υπουργείου Εμπορίου με υπουργό πάλι τον κ. Σημίτη στην μετά το 1993 κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου) έγραφε στο ΒΗΜΑ στις 29-6-1997, σελίδα Δ10, σε άρθρο του με τίτλο «Μέτρα-τομές» «Οι δύο ασφαλιστικοί οργανισμοί(ΤΣΑΥ και ΤΕΑΥΦΕ) οφείλουν να προσαρμόσουν τις εισφορές και τις παροχές τους, χωρίς να υπολογίζουν τον πόρο από το φάρμακο » Επίσης στην αναλογιστική μελέτη για τη 10ετία1997-2007, που ανατέθηκε από το Τ.Σ.Α.Υ. στην PRUDENTIAL Ε.Π.Ε. (εταιρία μελετών & μηχανογραφικών εφαρμογών) αναφέρεται στο θέμα του κοινωνικού πόρου [ Αθήνα 19-9-1997 ] στο τίτλο ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ , ΑΝΑ ΚΛΑΔΟ ,ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΙΚΩΝ ΙΣΟΖΥΓΙΩΝ .περίπτωση ΚΛΑΔΟΥ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ σελ.V-3 « ο Κλάδος έχει στερηθεί από το 1993 σημαντικών εσόδων τα οποία στο παρελθόν συνέβαλαν σημαντικά στην επίτευξη υψηλών ετησίων πλεονασμάτων και στη διαμόρφωση της περιουσίας στα σημερινά επίπεδα.» Επομένως , η απώλεια του πόρου με ένα τρόπο μπορούσε να καλυφθεί , διατηρώντας ίδια περίπου επίπεδα παροχών. Από τις εισφορές των ασφαλισμένων του. Έτσι και τα όποια για τον κλάδο σύνταξης « δημιουργηθέντα αποθεματικά από την 1-1-1993 έως και σήμερα» έχουν σχηματισθεί , κυρίως , από τις εισφορές των ασφαλισμένων και την επιβάρυνση της εισφοράς του μονοσυνταξιούχου.
Αλλά και πάλι, πού τη βρήκες φίλε Γιάννη , την εισφορά των 7.400 ευρώ ,αφού η 14η και μεγαλύτερη ασφαλιστική κατηγορία , θα έχει μηνιαία εισφορά για τον κλάδο σύνταξης , 427,10Χ 12=5.125,20 ευρώ και με αναλογιστικό προσδόκιμο μηνιαίας σύνταξης με ποσό βάσης το 2135,54Χ2%Χ35=1494.8 όσο , περίπου, η σύνταξη ,καθαρή, του σημερινού μονοσυνταξιούχου. Είναι προφανές ότι στο μέλλον, η σύνταξη αυτή σε απόλυτους αριθμούς θα είναι πολύ μεγαλύτερη διότι θα αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τον πληθωρισμό και τα έσοδα του Τ.Σ.Α.Υ. Υπενθυμίζω ότι η μηνιαία εισφορά ,το 2006, για τον κλάδο σύνταξης των μη


υπαγχθέντων στη κατηγορία των μονοσυνταξιούχων ,ασφαλισμένων προ της 31-12-1992 είναι: 210,4Χ12=2525 και των υπαχθέντων 294,1Χ12=3529,2 και οι παλαιότεροι ασφαλισμένοι της κατηγορίας αυτής πληρώνουν προσαυξημένες εισφορές από το 1980.
Γράφει και πολλά άλλα , τουλάχιστον παράξενα , ο φίλος Μακρυγιάννης , όπως «για αναλογιστική μελέτη με …ορίζοντα προς το παρελθόν που θα λαμβάνει υπόψη τα δημιουργηθέντα αποθεματικά από το 1993 έως σήμερα….εξασφαλίζοντας ισοτιμία ; της σύνταξης με τους παλαιούς ασφαλισμένους ………..» ;;;;!!!!
Πιστεύω φίλε Γιάννη ότι διατυπώνεις όλη αυτή την προκρούστια συλλογιστική , για να διατυπώσεις την τελευταία σου πρόταση , όπου είναι και το ζουμί των επιδιώξεων σου.
Γράφεις φίλε Γιάννη ,το εξής απίθανο : «Ζ) Ζητούμε ,- ποιοι και με ποιο ΔΙΚΑΙΩμα ;-τη δυνατότητα ένταξης στη κατηγορία των μονοσυνταξιούχων όλων όσων επιθυμούν (παλαιών και νέων )χωρίς την επιβάρυνση των ετησίων προστίμων».
Τι ζητάς με άλλα λόγια ο φίλε Μακρυγιάννη ; Ζητάς να σπάσουμε τους ασφαλιστικούς μας κουμπαράδες. Τους δικούς σου και όσων ακολούθησαν την επιλογή του, που γέμιζαν κάθε χρόνο , 26 χρόνια τώρα, με τις κανονικές, χαμηλές, εισφορές για τον κλάδο σύνταξης και τους δικούς μας που από το 1980 πληρώνουμε , συνεχώς, εκτός από την κανονική εισφορά και τις προσαυξήσεις των μονοσυνταξιούχων, να ανακατέψουμε το περιεχόμενό τους σε έναν άλλο κοινό κουμπαρά και να τον μοιράσουμε… ΙΣΟΤΙΜΑ!!! . Γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει «χωρίς την επιβάρυνση των ετησίων προσαυξήσεων».

ΔΙΔΑΓΜΑ : Ο λαϊκισμός, φίλε Γιάννη, τυφλώνει ακόμη και αυτούς τους ίδιους τους λαϊκιστές.
Γιατί αν … έβλεπες , αυτό το … «όλων όσων επιθυμούν» τι το ήθελες;;;!!!
Ποιος δεν θα ήθελε, αλήθεια , να συμμετάσχει σε μία μοιρασιά- που προτείνει ο φίλος ο Γιάννης ο Μακρυγιάννης - του τύπου: ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ , ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ…ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ (ΟΛΟΝΩΝ ΜΑΣ);;;!!!
Κλείνοντας θέλω να πω ότι , αν πραγματικά ενδιαφερόσουνα φίλε Γιάννη και όσοι σε ακολουθούν στην επιλογή σου σχετικά με την υπαγωγή τους στη ασφαλιστική κατηγορία των Μονοσυνταξιούχων για να δικαιούνται αυξημένη σύνταξη από το Τ.Σ.Α.Υ. , είχαν λαμπρή ευκαιρία να υποβάλλουν σχετική αίτηση στην αντιπροσωπεία του Τ.Σ.Α.Υ. μέχρι την 31-11-2005 και να τύχουν των ευεργετικών διατάξεων του Ν.3385/2005 ρυθμίζοντας τις οφειλές τους με ευνοϊκούς όρους : Ρύθμιση έως 80 δόσεις ,προκαταβολή 5% καθώς και έκπτωση 50% στα πρόσθετα τέλη .
Τέτοιες , ανάλογες ρυθμίσεις , έχουν γίνει κι’ άλλες πολλές κατά το παρελθόν , ευελπιστώ ότι θα γίνουν και στο μέλλον και τότε να σπεύσετε , αν πραγματικά ενδιαφέρεσθε , να υπαχθείτε στη κατηγορία των Μονοσυνταξιούχων.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΟΛΕΒΑΣ
Αντιπρόσωπος του Φ.Σ.Λ. στο Π.Φ.Σ.
π. Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Π.Φ.Σ.

Ο Δεκάλογος του Φαρμάκου 29/12/2007

Μπαίνω στην κοινωνία των bloggers , όταν οι περισσότεροι την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια, ύστερα από τα τελευταία γεγονότα . Μεγάλος στα χρόνια, αλλά αρχάριος στο μπλόγκινγκ ,θα αρχίσω, ανεβάζοντας , παλαιότερα κείμενα μου , που έχουν δημοσιευθεί στον περιοδικό και ημερήσιο τύπο .. Ξέρω πως αρκετοί χρησιμοποιούν τα μπλόγκς για να γράψουν κάποτε στον τύπο , εγώ όμως κάνω το αντίθετο είναι και η ηλικία βλέπετε !!!Υπόσχομαι από σήμερα, πως εκτός από ενεργός πολίτης θα γίνω και ενεργός μπλόγκερ …. Τέλος θέλω να ευχαριστήσω την κόρη μου Σοφία , που με μύησε και με βοήθησε στα πρώτα μου βήματα στο μπλόγκινγκ .

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ
Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΧΟΛΕΒΑ*

Το φάρμακο αντιπροσωπεύει ένα από τα ποιο διακεκριμένα επιτεύγματα της ανθρωπότητας , που συνέβαλε καθοριστικά στην πρόοδο της , σε όλη την ιστορική διαδρομή της.
Η μάχη κατά του πόνου , της ασθένειας και του θανάτου , υπήρξε ανέκαθεν η απόλυτη προτεραιότητα του ανθρώπινου γένους ,του οποίου η εξελικτική του πορεία σημαδεύτηκε ,για να μην πούμε ότι κατέστη δυνατή , προπαντός από την πρόοδο και τις κατακτήσεις της ιατρικής και φαρμακευτικής επιστήμης που ευνοήθηκε και υποστηρίχθηκε με την αποφασιστική συνδρομή της έρευνας που έκανε και κάνει η φαρμακευτική βιομηχανία.

Το μεγάλο αυτό αποτέλεσμα αντιπροσωπεύεται και από την ευκολία με την οποία διανέμονται σήμερα τα προϊόντα που φροντίζουν και θεραπεύουν τις ασθένειες , ανεβάζοντας έτσι το προσδόκιμο ζωής σε επίπεδα και σε ποιότητα που δεν ήταν δυνατό να το σκεφτούμε μερικές δεκαετίες πριν.
H ευκολία αυτή ενέχει τον κίνδυνο να προκαλέσει «ανεπιθύμητες ενέργειες» από συμπεριφορές που διακρίνονται από μια ελευθεριότητα κατά την πρόσβαση στο φάρμακο. Ήδη από καιρό τώρα λαμβάνουμε τέτοια σημάδια. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι, όλο και περισσότερα στρώματα της κοινής γνώμης , δεν δίνουν την αρμόζουσα προσοχή στη χρήση των φαρμακευτικών προϊόντων –για μία σειρά από σύνθετους λόγους- μορφωτικούς ,κοινωνικούς και οικονομικούς – έτσι που σχέση τους με τον τρόπο χρήσεως των φαρμάκων προοδευτικά αλλάζει.
Πράγματι όλο και περισσότερα άτομα έχουν την τάση να μη λαμβάνουν υπόψη τους ή να υποβαθμίζουν τους κινδύνους από την ανεξέγκτη χρήση του φαρμάκου. Κίνδυνοι αυτοί οφείλονται στην ίδια την σύνθεση του. Δεν πρέπει να αγνοείται ότι πρόκειται για μια ουσία η οποία εισαγομένη σε ένα ζώντα οργανισμό, καθορίζει μία ή περισσότερες λειτουργίες του.

Με την όλο και περισσότερο αυξανόμενη και «χυδαία» τάση του καταναλωτισμού , το φάρμακο κινδυνεύει να μεταμορφωθεί σε κάτι που βέβαια δεν είναι, δηλαδή , σε ένα απλό καταναλωτικό προϊόν. Φαινόμενα φαρμακευτικής τοξικότητας ,ειδικότερα σε ορισμένες πληθυσμιακές κατηγορίες ( ηλικιωμένοι , άτομα με χρόνιες ασθένειες , πολυπαραγοντικοί ασθενείς ) απαντώνται συχνά , με αισθητά επικίνδυνα αυξανόμενους ρυθμούς , ώστε , το γεγονός αυτό να θέτει ένα αυθεντικό υγειονομικό συναγερμό σε όλο το δυτικό κόσμο.




Για να συμβάλουμε στην ενημέρωση του κοινού ώστε να αποκτήσει μια πιο σωστή θεώρηση για το ΑΓΑΘΟ-ΦΑΡΜΑΚΟ , με στόχο την πιο υπεύθυνη και μετά λόγου γνώσεως χρήση του, οι ειδικοί της φαρμακευτικής επιστήμης επεξεργάστηκαν και διαδίδουμε δέκα απλούς κανόνες που κάθε πολίτης πρέπει να γνωρίζει.

Τους κανόνες αυτούς πρέπει να τους θυμόμαστε ,αλλά , κυρίως να τους σεβόμαστε , στην περίπτωση που θα πρέπει να πάρουμε ένα φάρμακο. Να συνειδητοποιούμε τη σημασία της διαφοράς μεταξύ υγείας και ασθένειας, μεταξύ θεραπείας και αλληλοεπίδρασης φαρμάκων , μεταξύ σπατάλης και σωστής χρήσης του φαρμάκου , που είναι και παραμένει , ένας πολύτιμος πόρος για την υγεία όλων μας.


ΟΙ ΔΕΚΑ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΟΥΜΕ

Το φάρμακο:

Ι
είναι ένα κοινωνικό αγαθό , που η ανακάλυψη του και η παραγωγή του έχει σκοπό να προστατεύσει την υγεία των ατόμων ώστε να τους επιτρέπει να ζουν περισσότερο και με μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

ΙΙ
πρέπει να κέκτηται για να είναι ωφέλιμο τρία αναγκαία προαπαιτούμενα:
Ασφάλεια . Όλα τα φάρμακα έχουν μια εν δυνάμει τοξικότητα γιαυτό πρέπει να προστατεύσουμε τη σχέση μεταξύ της ωφέλειας και των παρενεργειών , φροντίζουμε να υπερέχει η αξία της ΩΦΕΛΕΙΑΣ .
Αποτελεσματικότητα πρέπει να μειώνει τη διάρκεια της ασθένειας και να προλαμβάνει ή να θεραπεύει τα συμπτώματα της.
Ποιοτική Διασφάλιση τα χαρακτηριστικά των φαρμακευτικών ιδιοσκευασμάτων, πιστοποιούνται και διασφαλίζονται σε όλα τα στάδια της διαδρομής τους, από την παραγωγή, την αποθήκευση τους , την διανομή τους. Τα παραπάνω πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύονται και από τη σωστή και κατάλληλη χρήση τους. Λαμβάνουμε το φάρμακο μόνο σε περίπτωση ανάγκης στις σωστές δόσεις και στην αναγκαία διάρκεια.

ΙΙΙ
κατέχει αναπόφευκτο προφίλ επικινδυνότητας. Όλα τα φάρμακα , περιλαμβανομένων και εκείνων της αυτοθεραπείας , που το κοινό μπορεί να τα προμηθευτεί χωρίς συνταγή , ασκούν μια θεραπευτική δράση αλλά έχουν και αντενδείξεις που δύνανται να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες , μερικές φορές πολύ σοβαρές , εάν ληφθούν μαζί με άλλα φάρμακα ή άλλες ουσίες , όπως π.χ. το αλκοόλ , πολλά φάρμακα μπορούν να δώσουν επικίνδυνες αλληλοεπιδράσεις προκαλώντας σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία μας.



IV
είναι ένα αρκετά εξειδικευμένο προϊόν και αποτελείται από δύο αχώριστα μέρη: το ουσιαστικό μέρος που αντιπροσωπεύεται από τη δραστική ουσία και το τυπικό όχημα-φορέα της, εξίσου αναγκαίο, συμπληρώνεται από ένα σύνθετο σύστημα πληροφοριών , ενδείξεων, προειδοποιήσεων και οδηγιών για την χρήση του, που δίδονται από τις εταιρίες που το παράγουν , από τις υγειονομικές αρχές που το εγκρίνουν , από τους ιατρούς που το συνταγογραφούν, και από τους φαρμακοποιούς που το χορηγούν.

V
είναι ένα προϊόν με προορισμό την πρόληψη και την θεραπεία και σαν τέτοιο δεν καταναλώνεται αλλά χρησιμοποιείτα – εφαρμόζεται.
Για τον λόγο αυτό η διάθεση των φαρμάκων υπαγορεύεται από σκληρούς κανόνες, υπέρ του αγαθού που προορίζεται αυτό , εκείνου , της προστασίας της δημόσιας υγείας.

VI
είναι ένα αγαθό για την προστασία της υγεία μας και όχι ένα οποιοδήποτε καταναλωτικό εμπόρευμα και σαν τέτοιο, δεν επιτρέπεται να επιδιώκεται με αγοραίους τρόπους, κρυφούς ή φανερούς , η αύξηση της χρήσης-κατανάλωσης του . Λαμβάνοντας περισσότερες ποσότητες φαρμάκων ή αν τα χρησιμοποιούμε όταν δεν χρειάζονται , αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρές διαταραχές στην υγεία μας.

VII
όταν χρησιμοποιείτε άστοχα , όταν δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη , όπως συχνά συμβαίνει π.χ. με τη λήψη αντιβιοτικών στο παραμικρό κρυολόγημα , αυτό μπορεί να είναι αιτία σοβαρότερων ασθενειών.

VIII
χορηγείται από τη φυσική του θέση διανομής το ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ , που είναι κάστρο της υγείας ανοιχτό στο κοινό, με την άδεια και τον έλεγχο των υγειονομικών αρχών, οι οποίες το εμπιστεύονται σε ένα λειτουργό της υγείας τον ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟ . Με τον τρόπο αυτό η πολιτεία εγγυάται την απαραίτητη ασφάλεια που οι πολίτες πρέπει να έχουν , στην πρόσβαση τους προς στα φάρμακα, η οποία περνά μέσα από μια σχέση εμπιστοσύνης με τον φαρμακοποιό, πάροχο της φαρμακευτικής φροντίδας , η οποία συνίσταται από ένα σύνολο συμβουλών και προειδοποιήσεων για τη σωστή χρήση των φαρμάκων, ακόμη και των πιο κοινών, εκείνων της αυτοθεραπείας, μειώνοντας έτσι , τους κινδύνους που συνδέονται με τη χρήση τους.

IX
από τη φύση του είναι ένα ανεκτίμητο κοινωνικό αγαθό , που έχει ένα οικονομικό κόστος, το οποίο πληρώνεται είτε άμεσα από τον πάσχοντα πολίτη , κυρίως όμως , από το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα . Η μη σωστή χρησιμοποίηση του φαρμάκου ή η σπατάλη στη χρήση του , εκτός από τις επιπτώσεις στην υγεία μας προκαλεί και σπατάλη πόρων που θα μπορούσαν να επενδυθούν για την ωφέλεια της υγείας όλων μας. Η αναγκαία και κατάλληλη χρήση του είναι επίσης μια επένδυση που προκαλεί σημαντικές οικονομίες γιατί θεραπεύοντας ή θέτοντας υπό έλεγχο παθολογικές καταστάσεις , αποκλείει διακομιδές σε νοσοκομεία ή σε άλλες ακριβές θεραπευτικές αγωγές.

X
δεν έχει ως στόχο να υποκαταστήσει τις σωστές συνθήκες διαβίωσης. Δεν έχει νόημα να προστρέχουμε στη χρήση ενός φαρμάκου εάν εν τω μεταξύ υιοθετούμε μη υγιεινές συνθήκες διαβίωσης , διατροφικές συνήθειες απαράδεκτες εγκαταλείποντας ταυτόχρονα και τη φυσική άσκηση. Είναι λάθος να νομίζουμε ότι υπάρχει πάντοτε ένα φάρμακο – λύση - στα προβλήματα μας. Αντιθέτως χρειάζεται να καταλάβουμε με ποιόν τρόπο ζωής μπορούμε να διατηρήσουμε ένα καλό επίπεδο υγείας ,αλλά και ποιες μπορεί να είναι οι αιτίες των αδιαθεσιών μας με την βοήθεια του γιατρού και του φαρμακοποιού.



* Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΟΛΕΒΑΣ είναι φαρμακοποιός μέλος του Δ.Σ του Φ.Σ. Λαρίσης, αντιπρόσωπός του στον Π.Φ.Σ. Πρόεδρος του Δ.Σ. του συνεταιρισμού φαρμακοποιών Λάρισας Σο.Φ.ΛΑ. Διετέλεσε αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. του Π.Φ.Σ. ακόμη, νομαρχιακός σύμβουλος στη Ν.Α.Λαρισας και μέλος της επιτροπής υγείας του Ν.Σ. , δημοτικός σύμβουλος στο δήμο Λαρισαίων για 12 χρόνια καθώς και Πρόεδρος στο Δ.Σ. του Θεραπευτηρίου Χρόνιων Παθήσεων Ν. Λαρίσης , « Ο ΑΡΙΣΤΕΥΣ».

Δημοσιεύθηκε στην τοπική εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» 29-12-2007