Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Απάντηση Γ. Κουτέπα προς τον κ. Στάγκο καθηγητή τμήματος Νομικής ΑΠΘ

Κύριε Καθηγητά,

Αποτελεί θλιβερή έκπληξη για εμένα η ανάγνωση του κειμένου σας που αφορούσε τους φαρμακοποιούς το οποίο στείλατε σε όλα τα μέλη ΔΕΠ του ΑΠΘ και μου κοινοποίησε συνάδελφος μου από την Θεσσαλονίκη.  Θλιβερή γιατί μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω πως είναι δυνατό ένας νομικός, υποψήφιος να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ευρώπη, εξάγει συμπεράσματα για αυτά που συμβαίνουν στην ίδια του τη χώρα με παρορμητικό τρόπο και ακόμα χειρότερα χωρίς να καταβάλει τη στοιχειώδη προσπάθεια να διερευνήσει εξονυχιστικά για τους ανθρώπους στους οποίους σκοπεύει να προσάψει βαρύτατα προσβλητικές κατηγορίες για συντεχνιακή συμπεριφορά, για αδιαφορία προς τα προβλήματα των συνανθρώπων τους, για καταπάτηση ακόμα του όρκου που έδωσαν να θεραπεύουν στο μέτρο των δυνάμεων τους τον πόνο της ασθενείας τους.

Από το κείμενο σας ευκρινώς προκύπτει ότι δεν έχετε την παραμικρή ιδέα για το πώς διακινείται το φάρμακο στην Ελλάδα (αλλά και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο!). Και χωρίς να έχετε καμία γνώση του χώρου σπεύδετε να καθυβρίσετε ανθρώπους τους οποίους εσείς ως υποψήφιος δικαστής του ΕΔΔΑ (Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου)* έχετε ύψιστο καθήκον να υπερασπίσετε καθώς αποτελούν και οι ίδιοι θύματα της απαράδεκτης και παράνομης πρακτικής του Ελληνικού κράτους να μην εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του. Υποχρέωσης που η Ε.Ε έχει αναγνωρίσει μέσω κοινοτικής οδηγίας ως απαραίτητης για την εύρυθμη λειτουργία της οικονομίας. Ακόμα και στο μνημόνιο της δανειακής σύμβασης που έχει υπογράψει η χώρα μας η εξόφληση των υποχρεώσεων προς τους εξωτερικούς και εσωτερικούς πιστωτές της αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή ροή των δόσεων του δανείου.

Το κρίσιμο γεγονός που από τα γραπτά σας φαίνεται να αγνοείτε είναι το ότι η φαρμακευτική περίθαλψη γίνεται με τη χρήση φαρμάκων που προμηθεύονται τα φαρμακεία από τους προμηθευτές τους πληρώνοντας τα! (Είναι πραγματικά αστείο το ότι στις απόψεις σας υπάρχει τόση συσκότιση της πραγματικότητας που αφορά το φάρμακο ώστε να χρειάζεται να γραφτεί αυτό… Πώς άραγε νομίζετε ότι γίνεται η προμήθεια των φαρμάκων από ένα φαρμακείο; Παραχωρούνται σε αυτό δωρεάν;!)

Με όρους μάρκετινγκ αυτό σημαίνει ότι τα φαρμακεία αναλαμβάνουν την ιδιοκτησία του εμπορεύματος που διακινούν και μεταφράζεται στο ότι η επιχείρηση του φαρμακείου πρέπει να προμηθευτεί με δικά της έξοδα τα φάρμακα με τα οποία πρέπει να τελέσει την φαρμακευτική περίθαλψη. Εάν δεν πληρωθεί το φαρμακείο τότε βαθμιαία δεν θα μπορεί να προμηθευτεί φάρμακα.

Διαβάζοντας σας δημιουργούνται εντυπώσεις πως η φαρμακευτική περίθαλψη γίνεται με φάρμακα που υπάρχουν π.χ με κάτι σαν παρακαταθήκη από προμηθευτές ή με Δημόσια δαπάνη (!) στα φαρμακεία και σαν οι φαρμακοποιοί να απεργούν γιατί τους καθυστερούν ένα ποσοστό κέρδους που αφορά άυλη αξία παροχής υπηρεσίας.

Η οφειλή των ταμείων προς τους φαρμακοποιούς όμως αφορά το φάρμακο ως υλικό αγαθό και όχι αμοιβή επιστημονικής πράξης. Το χρέος δηλαδή αυτό δεν αφορά μόνο το κέρδος που δεν αποδίδεται στο φαρμακείο αλλά περιλαμβάνει και το κόστος πωληθέντων φαρμάκων (κόστος αγορών από τις αποθήκες) τα οποία είναι χρήματα τα οποία το φαρμακείο τα χρωστάει. Η εξόφληση των ποσών αυτών προς τα φαρμακεία είναι αναγκαία για να αποπληρώσουν με τη σειρά τους την αγορά  των φαρμάκων από τους προμηθευτές τους. Διαφορετικά αντιμετωπίζουν το φάσμα της εμπορικής τους χρεοκοπίας.

Η διακοπή της επί πιστώσει χορήγησης φαρμάκων στους ασφαλισμένους του Δημοσίου γίνεται ακριβώς γιατί με την καθυστέρηση των πληρωμών χάνεται  μεσοπρόθεσμα η δυνατότητα της πληρωμής της προμήθειας των φαρμάκων και το φαρμακείο πρέπει να προστατευτεί από αυτόν τον κίνδυνο. Σε βάθος χρόνου και εάν υπάρξει σημαντικό πρόβλημα ρευστότητας στα φαρμακεία, το πρόβλημα αυτό θα έχει αντίκτυπο στην δυνατότητα προμήθειας φάρμακων και θα μετατραπεί και σε πρόβλημα εξυπηρέτησης και όλων των άλλων ασφαλισμένων (ακόμα και ταμείων που εξοφλούν κανονικά τις οφειλές τους).

Κάθε φαρμακοποιός έως ότου πληρωθεί από το Δημόσιο χρηματοδοτεί ο ίδιος την φαρμακευτική περίθαλψη των ασφαλισμένων του. Πληρώνει ακόμα και το ΦΠΑ των τιμολογίων που δεν έχει εισπράξει καθώς και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και φόρο εισοδήματος για ποσά που δεν του έχουν καταβληθεί! Άλλες κατηγορίες συμπολιτών μας δικαίως αντιδρούν και απεργούν όταν δουλεύουν απλήρωτοι. Οι φαρμακοποιοί κατηγορούνται ενώ χρηματοδοτούν και από πάνω!

Γνωρίζετε μήπως ότι από το Ελληνικό Φαρμακείο παρέχονται δωρεάν και θεωρούνται αυτονόητες υπηρεσίες υγείας οι οποίες κατά κανόνα σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη πληρώνονται; Και μια και  ο νόμος στην Ελλάδα δεν προβλέπει καμία άλλη αμοιβή π.χ επιστημονική ή επιδόματος για την τέλεση του φαρμακευτικού λειτουργήματος αλλά εντάσσει την πληρωμή αυτή στην εμπορική λειτουργία του φαρμακείου αποδεικνύεται ότι ακόμα και μικρές σε χρόνο ή ποσοστό καθυστερήσεις στερούν  από τον φαρμακοποιό την αμοιβή του για το λειτούργημα του και κατά συνέπεια τούς πόρους για την διαβίωση του. Ας ελπίσουμε όσοι ενστερνίζονται παρόμοιες με τις δικές σας απόψεις να δέχονταν και οι ίδιοι πληρωμή για την εργασία τους με χρονική καθυστέρηση 5, 6 ή και παραπάνω μηνών!

Και καθώς τα φαρμακεία δραστηριοποιούνται με τις μορφές ατομικών και προσωπικών εταιριών (Ο.Ε) η εμπορική χρεοκοπία συνεπάγεται αυτόματα και την προσωπική καταστροφή του φαρμακοποιού. Βάση ποιας λογικής είναι υποχρεωμένοι οι φαρμακοποιοί να καταστραφούν;

Λυπάμαι αλλά αδυνατώ πλήρως να κατανοήσω ποια είναι η πρόταση σας ως νομικού. Είμαι κατά τη γνώμη σας υποχρεωμένος να αναλάβω το εξοντωτικό κόστος της φαρμακευτικής περίθαλψης των ασθενών μου με τις δυσανάλογες προς τον σκοπό αυτό προσωπικές οικονομικές μου δυνάμεις; Μα ακόμα και αν πέρα από κάθε λογική και υποχρέωση μου το πράξω αυτό δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα περισσότερο από 6-9 μήνες. Μετά σε ποιον θα επιβάλετε να πληρώνει για τα φάρμακά σας; Ίσως στο γείτονα ή στον συνάδελφος σας ή στον  ιατρό σας; 

Γιατί δεν απαιτείτε με την ίδια λογική από την φαρμακοβιομηχανία να χορηγεί προς το φαρμακείο χωρίς χρέωση τα φάρμακα από τη στιγμή που όπως εμμέσως στο γραπτό σας παραδέχεστε δεν πρόκειται να εξοφληθούν από τον ΟΠΑΔ ποτέ;(να μην περιμένει να πάρει πίσω τα χρήματα ούτε μέχρι το Δεκέμβριο, ούτε μέσα στο 2011, αλλά «μετά») Γιατί δεν επιτίθεστε με το ίδιο μένος ενάντια και στους άλλους πόλους του συστήματος διακίνησης φαρμάκου στην Ελλάδα που επιμένουν παρά τις βεβαιωμένες καθυστερήσεις των ταμείων να απαιτούν την εξόφλησή τους από τους φαρμακοποιούς χωρίς καμία ελαστικότητα;

Κατηγορείτε τους φαρμακοποιούς ότι επιτίθενται στην κοινωνία με στόχο «το άθικτο ή και τη διεύρυνση του εισοδήματός τους». Προφανώς σας είναι άγνωστο ότι οι τιμές των φαρμάκων μειώθηκαν μέσα στο 2010 κατά 27% και ότι αυτό συνεπάγεται αντίστοιχη μείωση του εισοδήματος του φαρμακοποιού κατά ίσο ποσοστό.Και πως οι φαρμακοποιοί όχι απλώς δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα αυτή τη μείωση αλλά ήταν και από τους κυριότερους υποστηρικτές αυτής της μείωσης ακόμα και ΣΕ ΒΑΡΟΣ του άμεσου οικονομικού συμφέροντος τους.

Προφανώς σας είναι άγνωστο ότι η μείωση των τιμών επηρέασε άμεσα το υπάρχον απόθεμα φαρμάκων που διατηρούσε κάθε φαρμακείο επιφέροντας τεράστιες ζημιές και επιβάλλοντας σε πολλές περιπτώσεις την πώληση με ζημία φαρμάκων που είχαν αγοραστεί σε υψηλές τιμές και πωλήθηκαν τελικά σε χαμηλές.

Προφανώς αγνοείτε ότι το φάρμακο αποτελεί βάσει όλων των μελετών το 75-80% των πωλήσεων ενός φαρμακείου. 84% του οποίου σύμφωνα με το ΙΟΒΕ είναι το ποσοστό των πωλήσεων προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Αναρωτιέμαι από πού προκύπτει ο «υπολογισμός» σας ότι τα 2/3 του τζίρου των φαρμακείων γίνεται από τα μη φαρμακευτικά προϊόντα που πωλούν. Δεν θέλω να πιστέψω ότι παραθέτετε δεδομένα δικής σας εμπνεύσεως που δεν στηρίζονται πουθενά, αλλά δεν βλέπω άλλη λογική εξήγηση.

Μπορεί να λειτουργήσει μια επιχείρηση όταν το 84% των εσόδων της τίθεται υπό την αίρεση των καθυστερήσεων πληρωμής τους;

Το δικαίωμα της αμοιβής για την εργασία που προσφέρω δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα; Το δικαίωμα μου να προστατευθώ από την βέβαιη οικονομική και προσωπική μου καταστροφή δεν είναι κατά τη γνώμη σας υπαρκτό;

Γιατί ενώ σημειώνετε ότι καταβάλλονται κανονικά οι ασφαλιστικές εισφορές των ασφαλισμένων δεν αναρωτιέστε από πού έχει προκύψει το πρόβλημα του ταμείου σας και που έχουν πάει όλες οι εισφορές όλων αυτών των ετών; Ποια η άποψη σας π.χ για τις απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο, στα δομημένα ομόλογα, σε παροχές που δεν δικαιολογούνται από αναλογιστικές μελέτες και σε κολοσσιαία κακοδιαχείριση;

Γιατί δεν χρησιμοποιείτε την ακαδημαϊκή σας ιδιότητα (που με περισσή ευκολία χρησιμοποιήσατε για να κατηγορήσετε τους φαρμακοποιούς) ώστε να βοηθήσετε στο θέμα των πληρωμών των ταμείων και στην επίλυση του προβλήματος;

Αναλογίζεστε τις ευθύνες σας των απόψεων σας εάν καταρρεύσει το Ελληνικό Φαρμακείο το οποίο αποτελεί ένα από τα τελευταία στηρίγματα της Δημόσιας Υγείας στην Ελλάδα; Η φαρμακευτική περίθαλψη στην Ελλάδα γίνεται αυτή τη στιγμή από χρηματικά διαθέσιμα του ΙΚΑ και των φαρμακοποιών. Αυτά χρησιμοποιούνται για να κινηθεί η αγορά και για όλους τους άλλους ασφαλισμένους και αν κάτι από τα δύο εξαντληθεί, δεν παραμένει καμία άλλη επιλογή και το σύστημα απλά θα διαλύσει.

Για το θέμα των χρονίως πασχόντων γνωρίζετε άραγε πως για παράδειγμα το ΙΚΑ αδυνατεί να τους κλείσει εμπρόθεσμα ραντεβού ώστε να τους συνταγογραφηθούν φάρμακα; Και πως το φαρμακείο (πάλι από την τσέπη του!) προχορηγεί με δική του επιβάρυνση δανεικά τα φάρμακα, μέχρι η γραφειοκρατία και οι  ελλείψεις σε γιατρούς να επιτρέψουν να κλειστεί ένα ραντεβού μέσης χρονικής διάρκειας 5 λεπτών όπου ο ασθενής λαμβάνει πολλές φορές πλημμελή πληροφόρηση και όλη η φαρμακευτική φροντίδα λαμβάνει χώρα στο φαρμακείο;

Γνωρίζετε για τα φάρμακα υψηλού κόστους πως οι εταιρίες απαιτούν την αυθημερόν εξόφληση τους για πανάκριβα φάρμακα που το φαρμακείο θα πληρωθεί για αυτά μετά από 9 μήνες; Γνωρίζετε ότι οι φαρμακοποιοί δέχτηκαν τη μείωση του ποσοστού κέρδους τους στο μισό για τα φάρμακα αυτά συναισθανόμενοι την κοινωνική τους ευθύνη; Γνωρίζετε ότι παρά τη μείωση αυτή στο αμέσως επόμενο δελτίο τιμών στα φάρμακα αυτά αυξήθηκε η τιμή τους αν και το ποσοστό κέρδους του φαρμακείου μειώθηκε; Ποιος κέρδισε στην περίπτωση αυτή;

Ξέρετε πως λέγεται αυτό που κάνετε επειδή τώρα ενοχληθήκατε από το ότι το υποζύγιο που λέγεται Ελληνικό φαρμακείο λύγισε από τα δυσανάλογα βάρη που κάποιοι ανερυθρίαστα του φορτώνουν. Λέγεται αχαριστία και πρέπει να ντρέπεστε για αυτή!

Κύριε καθηγητά, στην προσπάθεια σας να στηλιτεύσετε τις ευθύνες των φαρμακοποιών δυστυχώς ξεχάσατε να αναλάβετε τις δικές σας.

Η ευκολία με την οποία στοχοποιείτε όλους τους άλλους …(«φορτηγατζήδες»,
εφοριακοί, δικαστές, στρατιωτικοί, βουλευτές και υπάλληλοι της Βουλής, μικρο-ολιγάρχες των ΔΕΚΟ …) καθαγιάζοντας το ιδανικό σας εγώ είναι πολύ ύποπτη. Αναρωτιέμαι αν η ωφέλιμη κινητοποίηση που προβάλετε στο άρθρο σας για την ακαδημαϊκή κοινότητα, ποια συμφέροντα και προνόμια αδιανόητα για τον απλό εργαζόμενο υπερασπίζεται απέναντι στις «απειλητικές – και προσβλητικές για την πολιτειακή μας υπόσταση- συμπεριφορές και αποφάσεις των κομμάτων και της κυβέρνησης». Είμαι βέβαιος ότι δεν σας είναι ευχάριστο όταν από τη θέση του κατήγορου βρίσκεστε στη θέση του κατηγορούμενου. Θα μπορούσα με τη σειρά μου να ακολουθήσω το παράδειγμα σας και να σχηματίζω επιδερμικές απόψεις για τους συναδέλφους σας κρίνοντας από τις πάσης φύσεως δίκαιες ή άδικες κριτικές που σας προσάπτουν. Θα ήταν εύκολο να σας μιμηθώ και χωρίς περαιτέρω έρευνα άκριτα να υιοθετήσω δημοσιεύματα όπως την Καθημερινής της Κυριακής περί της οικογενειοκρατίας στα Ελληνικά ΑΕΙ.

Παρόλα αυτά το ανθρώπινο δικαίωμα ενός πολίτη να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι σε άδικες κατηγορίες δεν μπορεί να του το στερήσει κανείς. Εύχομαι ο χρόνος που διαθέσατε για να διαβάσετε αυτές τις γραμμές (και σας ευχαριστώ για αυτό) να σας φανεί έστω και στο ελάχιστο χρήσιμος. Γιατί η γνώση της νομικής είναι η μία πλευρά. Η διάθεση να γνωρίσεις όλες τις πτυχές μιας υπόθεσης είναι η δεύτερη.

Με σεβασμό,


Κουτέπας Γιώργος – Φαρμακοποιός & Πτυχιούχος Ε.Ε.Μ Οικονομικού Παν. Αθηνών


Υ.Γ. τους χαρακτηρισμούς σας περί «καφρίλας, κοινωνικής αναλγησίας, μιας βαρβαρότητας, ωμού φασισμού …..» τους θεωρώ επιεικώς απαράδεκτους για διάλογο μεταξύ πολιτισμένων ανθρώπων. Για το λόγο αυτό με ιδιαίτερη μου λύπη και χωρίς να θέλω να συμμετάσχω στο πεζοδρομιακό επίπεδο που τους διαπνέει θέλω να πιστέψω ότι ήταν μια άτυχη στιγμή και ότι τους ανακαλείτε.
 

*  Ο καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών Λίνος-Αλέξανδρος Σισιλιάνος εξελέγη από την Κοιν. Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ως νέος δικαστής στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: