Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Μια πίτσα με... ονοματεπώνυμο


Η Νάπολι κατοχύρωσε ονομασία προέλευσης και πανηγυρίζει για την επιτυχία της


ΝΑΠΟΛΙ Τοματίνια Σαν Μαρτζάνο, φρέσκια βουβαλίσια μοτσαρέλα, ζύμη λεπτή και τραγανή... Ετσι και μόνον έτσι φτιάχνεται, σε φούρνο με ξύλα, η μία, μοναδική και γνήσια πίτσα ναπολιτάνα.
Ολόκληρη η Νάπολι πανηγυρίζει την επίσημη αναγνώριση του πιο διάσημου τέκνου της. Η αυθεντική φέρει πλέον τη «σφραγίδα» του Εγγυημένου Παραδοσιακού Ιδιότυπου Προϊόντος (ΕΠΙΠ) που της απένειμε η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), βάζοντας τέλος στην 25χρονη διαμάχη για τον διαχωρισμό της ναπολιτάνικης πίτσας από τις απομιμήσεις. Από σήμερα οι πιτσαρίες σε ολόκληρη την Ευρώπη που διατείνονται ότι πουλούν ναπολιτάνικη πίτσα πρέπει να συμμορφώνονται με τους αυστηρούς κανόνες που διέπουν τα υλικά και την παρασκευή της παραδοσιακής πίτσας της Νάπολι, ενώ ειδική επιτροπή θα κρίνει αν το προϊόν που σερβίρεται πληροί τις προϋποθέσεις.
Όταν πρωτοπήγα στην ΙΤΑΛΙΑ (1970-1971)πηγα κατευθείαν από το BARI με το τρένο στη Napoli στην "χώρα του ήλιου", στην αρχή έμενα στη Fuorigrotta και μετά στο Portici, εκεί κοντά στο Vesuvio καi το Ercolano. Θυμάμε την καλύτερη πίτσα αλλά και το "ripieno" τα απολαύανα στη Merzelina. ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ του τόπου αλλα και του χρόνου.
BLOGGER

Δεν υπάρχουν σχόλια: