Αγαπητή Ελευθερία
Γράφω τις παρακάτω γραμμές προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα που μου απευθύνεται από πολλούς φίλους και γνωστούς .
Τι θα συμβεί αν η χώρα κηρύξει στάση πληρωμών . Ανάλογα από ποια γωνία βάζει κάποιος το ερώτημα αυτό συμπληρώνεται και με ένα δεύτερο. Στη περίπτωση αυτή «Θα συνεχίσω να παίρνω τη σύνταξη μου»: ; ή «έχω κάποια χρήματα στη τράπεζα , τι θα συμβεί (εννοείται στις καταθέσεις μου) αν η χώρα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της;
Το ερώτημα αυτό με βάζει σε δύσκολη θέση ,γιατί απ την απάντηση εξαρτάται η ψυχολογία που θα διαμορφωθεί σε αυτόν που ρωτάει και που είναι πολύ πιθανό να καθορίσει τη στάση του ,γενικά.
Ομολογώ ότι , τις περισσότερες φορές , ανασηκώνω τους ώμους μου , σε ένδειξη της αβεβαιότητας που με διακατέχει , για το αν έχω την απαιτούμενη γνώση να δώσω μια υπεύθυνη απάντηση .
Στη συνέχεια της κουβέντας δηλώνουν ότι περιμένουν από εμένα μια έγκυρη απάντηση μια και στο παρελθόν υπηρέτησα μάλιστα αρκετές θητείες την αυτοδιοίκηση ,πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια και γιαυτό το λόγο «οφείλω» να είμαι μέσα στα πράγματα και πρέπει «οπωσδήποτε να ξέρω».
Σήμερα λοιπόν επωμιζόμενος αυτή την υποχρέωση-καθήκον προσπάθησα με σοβαρότητα , όπως άλλωστε πάντα έκανα, να βρω όσο το δυνατό μια έγκυρη απάντηση για το «τι θα γίνει αν».
Ακολούθησα λοιπόν την πεπατημένη και έψαξα να δω αν υπάρχει ανάλογο σύγχρονο προηγούμενο . Να ψάξω και να βρω ,δηλαδή, αν στην τελευταία δεκαετία υπάρχει χώρα ή χώρες που οδηγήθηκαν σε στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους των.
Ψάχνοντας βρήκα δύο χώρες . Θα τις αναφέρω με χρονολογική σειρά που κήρυξαν στάση πληρωμών Η Αργεντινή, χώρα με πλούσια παραγωγική βάση και μέλος του G 20 η Αργεντινή και το Εκουαδόρ (Ισημερινός) με πλουτοπαραγωγικό υπέδαφος (πετρέλαιο) το Εκουαδόρ.
Σε εποχές λιτότητας κόβεται και το καλοκαίρι. Κανείς από τους γνωστούς μου δεν γύρισε ξέγνοιαστος και ξεκούραστος από τις διακοπές του. Το μυαλό τους 
