Αγαπητή ΕλευθερίαΓράφω τις παρακάτω γραμμές προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα που μου απευθύνεται από πολλούς φίλους και γνωστούς .
Τι θα συμβεί αν η χώρα κηρύξει στάση πληρωμών . Ανάλογα από ποια γωνία βάζει κάποιος το ερώτημα αυτό συμπληρώνεται και με ένα δεύτερο. Στη περίπτωση αυτή «Θα συνεχίσω να παίρνω τη σύνταξη μου»: ; ή «έχω κάποια χρήματα στη τράπεζα , τι θα συμβεί (εννοείται στις καταθέσεις μου) αν η χώρα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της;
Το ερώτημα αυτό με βάζει σε δύσκολη θέση ,γιατί απ την απάντηση εξαρτάται η ψυχολογία που θα διαμορφωθεί σε αυτόν που ρωτάει και που είναι πολύ πιθανό να καθορίσει τη στάση του ,γενικά.
Ομολογώ ότι , τις περισσότερες φορές , ανασηκώνω τους ώμους μου , σε ένδειξη της αβεβαιότητας που με διακατέχει , για το αν έχω την απαιτούμενη γνώση να δώσω μια υπεύθυνη απάντηση .
Στη συνέχεια της κουβέντας δηλώνουν ότι περιμένουν από εμένα μια έγκυρη απάντηση μια και στο παρελθόν υπηρέτησα μάλιστα αρκετές θητείες την αυτοδιοίκηση ,πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια και γιαυτό το λόγο «οφείλω» να είμαι μέσα στα πράγματα και πρέπει «οπωσδήποτε να ξέρω».
Σήμερα λοιπόν επωμιζόμενος αυτή την υποχρέωση-καθήκον προσπάθησα με σοβαρότητα , όπως άλλωστε πάντα έκανα, να βρω όσο το δυνατό μια έγκυρη απάντηση για το «τι θα γίνει αν».
Ακολούθησα λοιπόν την πεπατημένη και έψαξα να δω αν υπάρχει ανάλογο σύγχρονο προηγούμενο . Να ψάξω και να βρω ,δηλαδή, αν στην τελευταία δεκαετία υπάρχει χώρα ή χώρες που οδηγήθηκαν σε στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους των.
Ψάχνοντας βρήκα δύο χώρες . Θα τις αναφέρω με χρονολογική σειρά που κήρυξαν στάση πληρωμών Η Αργεντινή, χώρα με πλούσια παραγωγική βάση και μέλος του G 20 η Αργεντινή και το Εκουαδόρ (Ισημερινός) με πλουτοπαραγωγικό υπέδαφος (πετρέλαιο) το Εκουαδόρ.
Η περίπτωση της Αργεντινής (1)
Είναι γνωστό ότι με ελικόπτερο έφυγε στις 20 Δεκεμβρίου 2001 ο τότε πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο ντε λα Ρουά, αφήνοντας το διάδοχό του Εντουάρντο Ντουάλντε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, προχωρώντας σε στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους. Ο αποδράσας πρόεδρος προέβη σε πάγωμα των τραπεζικών καταθέσεων και αποδέσμευσε το πέσο από την πρόσδεση του , με το δολάριο με το οποίο είχε συνδεθεί σε ισοτιμία ένα προς ένα, προκαλώντας τη ραγδαία υποτίμησή του. Το πάγωμα των τραπεζικών καταθέσεων ήταν η θρυαλλίδα που έφερε την Αργεντινή στο χείλος της κοινωνικής επανάστασης, με ανθρώπους της μεσαίας τάξης να βγαίνουν στους δρόμους μαζί με τους ανέργους και τους απόκληρους. Δεν είναι εξακριβωμένο αν οι πρώτοι φύλαγαν τις τράπεζες από την οργή και την μανία των δεύτερων . Το βέβαιο είναι ότι, όλοι ήταν στους δρόμους και ότι ο Ντε λα Ρούα αναγκάστηκε, να φύγει με ελικόπτερο από το πολιορκημένο από διαδηλωτές προεδρικό μέγαρο, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Τον διαδέχθηκαν δύο πρόεδροι, με τον τρίτο, τον Εντουάρντο Ντουάλντε, να ανακοινώνει στις 2 Ιανουαρίου του 2002 στάση πληρωμών για το εξωτερικό χρέος.
Το 2003 πρόεδρος εξελέγη ο πρόσφατα αποθανών Νέστορ Κίρχνερ, ο οποίος ζήτησε από τους ξένους πιστωτές να ανταλλάξει τα παλαιά ομόλογα με νέα χαμηλότερης αξίας. Ύστερα από δύο χρόνια διαπραγματεύσεων, το 76% των πιστωτών αποδέχθηκε «κούρεμα» μεγαλύτερο του 60%. Το 2005 μάλιστα η κυβέρνηση Κίρχνερ πλήρωσε προκαταβολικά στο ΔΝΤ 9,8 δισ. δολάρια. Παρά τον αποκλεισμό της από τις ξένες αγορές, η Αργεντινή παρουσίασε ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 8%-9% τα επόμενα χρόνια.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΥ(1)
Η δεύτερη αφορά το Εκουαδόρ (Ισημερινό) και τη στάση πληρωμών που κήρυξε το 2008, με μια όμως διαφορά: η κυβέρνηση του νεοεκλεγέντος αριστερού προέδρου Ραφαέλ Κορέα, πριν κηρύξει στάση πληρωμών, προχώρησε σε μια πρωτόγνωρη διαδικασία, συγκροτώντας για πρώτη φορά στην ιστορία μια επιτροπή οικονομικού ελέγχου του δημόσιου χρέους. Έπειτα από σχεδόν ένα χρόνο εργασίας, η επιτροπή οικονομικού ελέγχου συνέστησε στην κυβέρνηση του Ισημερινού να κηρύξει στάση πληρωμών για τα 3,2 δισ. δολάρια εξωτερικού χρέους, που αφορούσαν τα λεγόμενα «διεθνή ομόλογα» (Global Bonds) που έληγαν το 2012, το 2015 και το 2030 Η απόφαση στην αρχή προκάλεσε κάποιες αναταράξεις στις διεθνείς αγορές, χωρίς όμως ιδιαίτερη συνέχεια. Η στάση πληρωμών του Κορέα συνοδεύτηκε από αναδιάρθρωση χρέους -το Εκουαδόρ θα πληρώσει 35 σεντς για κάθε δολάριο- και βέβαια από μια ριζική αναθεώρηση του οικονομικού προσανατολισμού της χώρας, με έλεγχο επί των πλουτοπαραγωγικών πηγών της. Στη συνέχεια όμως το Εκουαδόρ αποκλείστηκε από τις αγορές, σύναψε ωστόσο διμερείς συμφωνίες δανεισμού με την Κίνα ύψους 3 δισ. δολαρίων, με αντάλλαγμα τις εξαγωγές πετρελαίου και τη χρηματοδότηση ενός υδροηλεκτρικού έργου. Όσο για την ανάπτυξη; Χωρίς να έχουν λυθεί τα οξύτατα προβλήματα φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, η οικονομία της χώρας αναπτύχθηκε κατά 4,5% τα δύο πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης Κορέα. Φέτος η οικονομία αναμένεται να αναπτυχθεί κατά 3,7% και 5,06% του χρόνου, μετά την πολύ μικρή ανάπτυξη 0,4% πέρυσι, εξαιτίας της διεθνούς οικονομικής κρίσης και της μείωσης της ζήτησης για πετρέλαιο.
Τώρα πως θα προσομοιωνόταν, οι παραπάνω συνταγές, στη χώρα μας μια …. υποτιθέμενη στάση πληρωμών; χώρα που είναι μέλος της Ε.Ε. και της ζώνης του ευρώ ; Οι εταίροι μας θα μας «επέτρεπαν» να «κουρέψουμε» τα δικά μας χρωστούμενα από 60-65% τουλάχιστον για κείνες τις δαπάνες που έγιναν για υποβρύχια που γέρνουν ή δαπάνες που έγιναν για εξοπλισμούς π.χ. σαν και αυτές που αναφέρονται στο βιβλίο «αμύνεσθαι περί πάρτης» του Νίκου Τάγιου εκδόσεις Δίαυλος (2006) αλλά και για κάθε είδους επενδύσεις τύπου siemens που γέμισαν τα χρηματοφυλάκια τραπεζών βορείων ευρωπαϊκών χωρών με «Ελληνικά ομόλογα»*. Νομίζω ότι είναι δίκαιο την έκπτωση των ηθικών αξιών να ακολουθήσει και ανάλογη πτώση χρηματιστηριακών αξιών. Τώρα όσον αφορά την αλλαγή του οικονομικού προσανατολισμού της χώρας ,την στιγμή που η COSCO είναι στο Πειραιά και ο πρωθυπουργός τις Κίνας μετά την επίσκεψη του στην Αθήνα κλείνει εμπορικές ,ίσως και άλλες συμφωνίες ,με τον Σαρκοζί στο Παρίσι μάλλον είναι χαμένο τρένο.** Άραγε η φήμη που ακούστηκε πριν από κάμποσους μήνες ότι η Κίνα ήθελε να αγοράσει όλο το δικό μας χρέος με αντάλλαγμα κάποια λιμάνια δεν μπορεί να ήταν τυχαία; Ίσως μια σύνδεση συμφερόντων με την Κίνα μόνιμο μέλος του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ θα επέτρεπε τη χώρα να εκμεταλλευτεί τους υδρογονάνθρακες που βρίσκονται στο υπέδαφος της και ορίζονται από τον κόλπο της Καβάλας έως το Καστελόριζο και απ΄εκεί μέχρι τη Γαύδο , στα θαλάσσια σύνορα με τη ΛΥΒΙΗ την Απουλία λεκάνη μέχρι κοντά στους ΟΘΩΝΟΥΣ, καθορίζοντας επιτέλους Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Είναι τόσο μεγάλο αυτό το απόθεμα των υδρογονανθράκων που φθάνει να τροφοδότηση όλη την Ευρώπη. Ασύλληπτο οικονομικό μέγεθος για τη σύλληψη του από τον μέσο πολίτη.
Ίσως αγαπητέ μου φίλε γιαυτό φθάσαμε σε αυτό το οικονομικό χάλι για να μην μπορούμε να διαπραγματευθούμε τους όρους της συνεκμετάλλευσης, γιατί αν είμαστε ρεαλιστές αυτή δεν θα την αποφύγουμε, αυτών των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών από καλύτερη θέση.
Αγαπητέ συμπολίτη, σε ότι σε αφορά την ερώτηση σου , προβλέπω ότι δεν θα χάσεις τη σύνταξη σου αλλά αν δεν πέσουν πετρέλαιοευρόπουλα ή πετροδόλαρα για επενδύσεις το ευρώ από μόνο του, είναι πολύ σκληρό νόμισμα για συμβάλλει στην ανάπτυξη της χώρας , τη στιγμή μάλιστα που για να τηρηθούν οι όροι του μνημονίου περικόπτεται δραστικά και αυτό ακόμα το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΟΛΕΒΑΣ
ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ
(1) ΠΗΓΗ: enet.gr
(2) * Ξεφορτώνοντας τα ομόλογα αυτά με νέα δάνεια που πάρθηκαν ,με την νέα δανεική σύμβαση του λεγόμενου μνημονίου με τη ρήτρα ότι αυτά δεν θα είναι δυνατό να κουρευτούν. Αλλά ας μη ξεχνάμε ότι , συμφώνα με το ελληνικό δίκαιο ( άρθρο 28 παρ. 2 του συντάγματος ) μια τέτοια συμφωνία δεν έχει ισχύ γιατί δεν ψηφίστηκε η σύμβαση αυτή από 180 βουλευτές τουλαχιστο.
**ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΟ EFSF
**ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΟ EFSF
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου