Εξομολόγηση συναδέλφου.

Βαρέθηκα να με κυριεύει η νοοτροπία της ιδεολογίας του υπαρκτού  συνδικαλισμού  και να χάνω τη κοινή λογική ενός επιχειρηματία. Ξεκινάμε με τη διαπίστωση: Διευρυμένοι = συνάδελφοι που κατάφεραν να έχουν και διευρυμένο τζίρο. Το φάρμακο  παραμένει κυρίαρχο στο τζίρο τους αλλά ως  ποσοστό επί των συνολικών  πωλήσεων  συνεχώς υποχωρεί. Θέλουν να δουλεύουν περισσότερες ώρες για να έχουν μεγαλύτερη κινητικότητα τα προϊόντα που έχουν στα ράφια τους που δεν είναι μόνο φάρμακα.

Ανοίγω φαρμακείο σημαίνει γίνομαι άτυπος δημόσιος υπάλληλος  και θέλω κάθε μήνα να πάω στο «παραθυράκι» να παίρνω το μισθό μου;

Μήπως ανοίγω φαρμακείο σημαίνει  επιχειρώ και  επενδύω ίδια ή δάνεια κεφάλαια;

Κεφάλαια δικά σου, που αν τα έχεις στο τόκο της τράπεζας θα σου αποδίδουν  4% το χρόνο με 17% φορολόγηση των τόκων και αν δεν σου φτάνουν,  δάνεια κεφάλαια  με 4,5%- 8% επιτόκιο  που επενδύεις στο φαρμακείο με 32,5%( στο φάρμακο μέχρι 200 ευρό)  απόδοση, επί 12 φορές το χρόνο και στα καθαρά έχεις φόρο  26% ακόμη κι αν  πληρώνεσαι ανά 6μηνο,  με τον τρόπο αυτό, δεν αποκομίζεις σημαντικά κέρδη;Απλώς όταν θα έρθει η ώρα να κάνεις εκκαθάριση θα χρειασθούν 6 μήνες.

Γιος ενός δημοσίου υπαλλήλου ,που έπαιρνε το μισθό και τον έκανε ψιλά για περάσει το μήνα, που να πιάσω το νόημα τέτοιων συλλογισμών,όταν έπρεπε , πολύ περισσότερο  να τα εφαρμόσω στη ζωή μου.

Βέβαια γέρος τώρα στο προθάλαμο της σύνταξης , το μόνο που μπορεί να συμβεί σε μένα είναι να…αλλάξω το τρίχωμα το τομάρι δεν το αλλάζω.

Θα αφήσω όμως, ευχή και κατάρα, στο παιδί μου που θα με διαδεχθεί να γίνει επιχειρηματίας και όχι συνδικαλιστής που  διεκδικεί  τους στόχους ενός δημοσίου υπαλλήλου..