Ένας ολόκληρος κόσμος γύρω μας καταρρέει και ένας καινούργιος αναφαίνεται. Ένας πόλεμος τεραστίων διαστάσεων είναι μπροστά μας και φυσικά ένας από τους μαχητές είναι ‘τα φάρμακα’.
Αμφίρροπη η μάχη. Τεράστιο το πείσμα. Οι αντίπαλοι δεν έχουν τις τακτικές που περιγράφει ο Σουν-Τσου και ο Θουκυδίδης. Χρησιμοποιούν ασύμμετρες μεθόδους και πρωτόγνωρες υβριδικής προέλευσης στρατηγικές.
Εμείς όμως δεν βλέπουμε τίποτα, δεν έχουμε ακουστά τίποτα. Όλα αυτά που γράφονται και αναλύονται δεν μας αφορούν αφού δεν αναγνωρίζουν και δεν απαντούν στο μοναδικό ερώτημα , πότε θα πληρώσει ο ΕΟΠΥΥ. Αν το ερώτημα αυτό δεν υπήρχε άραγε θα βλέπαμε όλο αυτό το σκηνικό μπροστά μας που μας περιλαμβάνει άριστα προδιαγεγραμμένους? Αν δηλαδή μας πλήρωνε κανονικά ο ΕΟΠΥΥ θα ζούσαμε? Θα επιβιώναμε και οι πιο ’ευέλικτοι’ θα μάζευαν εκ νέου τη συνταγογραφία?
Το χειρότερο όμως είναι ότι και η συνδικαλιστική μας ηγεσία έχει παρασυρθεί και ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τις πληρωμές του ΕΟΠΥΥ. Ευτυχώς όχι όλη η ηγεσία. Τουλάχιστον το σοβαρό της κομμάτι που δεν εγκαταλείπει το τραπέζι των συνεδριάσεων με αστεία αφορμή προκειμένου να δείξει ότι ανακάλυψε τι εστί αντιπολίτευση εν μέσω κρίσης.
Βεβαίως ο αντίλογος φαίνεται πολύ-πολύ ισχυρός. Χωρίς τακτικές πληρωμές κλείνουμε. Μας πιέζουν οι προμηθευτές και απειλούνται κατασχετήρια. Μια μικρή ανάλυση κοινωνικού επαγγελματικού χαρακτήρα όμως, είναι απαραίτητη.
Αυτοί που ασκούσαν το σπορ της κατευθυνόμενης συνταγογραφίας αστικής και επαρχιακής μένουν πράγματι μετέωροι. Δέχονται κάτι σαν ‘την εκδίκηση της γυφτιάς’ και λόγω κεκτημένης οικονομικής ταχύτητας συνεχίζουν να συγκεντρώνουν τα ακριβά φάρμακα περιμένοντας την καλυτέρα αύριο. Μήπως αυτούς που ακόμα έχουν ρευστό εξυπηρετεί η απελευθέρωση των εκπτώσεων για τα ΦΥΚ. Για πολύ λίγο όμως. Άλλοι πιο δυνατοί γνωρίζουν το σπόρ καλύτερα.
Αυτοί που είχαν ανοιχτεί αδικαιολόγητα. Έχει ένας, εξοχικό στην ακτή της Πιερίας αξίας 1.000.000 ευρώ με τηλεκοντρόλ και facecontrol στην πόρτα του κήπου και τώρα διαρρηγνύει τα ιμάτια του για την καθυστέρηση του ΕΟΠΥΥ. Ότι ο τζίρος του από 100 χιλιάδες το μήνα έπεσε στις 20 δεν είναι το πρώτο του πρόβλημα. Ο ΠΦΣ που δεν φωνάζει όσο πρέπει φταίει. Ξεχνάει την κοινωνική του προέλευση και την παιδεία του που με το ζόρι μπορούσε να τον κρατήσει όρθιο σε μια αγροτιά τιμημένη. Έστω και επιδοτούμενη. Το επάγγελμα μας δεν ήξερε πώς να τον αγαπήσει, γιατί ήταν μόνο πηγή πλουτισμού όσο υπήρχαν τα επιδέξια χέρια επικόλλησης κουπονιών.
Ένα διάτρητο και μέχρι ηλιθιότητας λειτουργών κράτος γέμισε χιλιάδες άδειες από τέτοιους επαγγελματίες αντιφαρμακοποιούς.
Τα παιδιά είχαν ακριβές σπουδές γιατί το διάβασμα δεν το είχανε και τα εύκολα πτυχία κοστίζουν (ακόμα) πιο ακριβά.
Οι αστοί γονείς που είδαν στο επάγγελμα μας την επένδυση για να εξασφαλίσουν δουλειά στα παιδιά τους πλήρωσαν ακριβές άδειες και οι αδαείς γονείς τους βρέθηκαν προ εκπλήξεως. Σε μεγαλύτερη όμως αμηχανία είναι οι βλαστοί τους. Είναι αυτοί που ελεεινολογούν τους πάντες ανώνυμα στα blogs. Περί της δικής τους παιδείας και καλλιέργειας έχω την ελεεινότερη εντύπωση. Καθημερινά οι εργαζόμενοι στον ΠΦΣ δέχονται 300 τουλάχιστον υβριστικά τηλεφωνήματα, έτσι μόνο για εκτόνωση τους. Αυτοί που τηλεφωνούν προφανώς δεν υπήρξαν ποτέ τους εργαζόμενοι. Τα καημένα τα παιδιά της μαμάς που ρίχνουν τη μπάλα στα τζάμια για να δείξουν μαγκιά και αντριλίκι αφού ούτε να παίζουν έχουν μάθει.
Οι πιο ψύχραιμοι και πιο σοβαροί επαγγελματίες που δεν αισθάνονται την ανάγκη να επιμορφωθούν κατά εκατοντάδες στα πιο παρδαλά μαρκετίστικα μαθήματα που οργανώνει μια κατ’ όνομα φαρμακοποιός καραγκιόζης νιώθουν πράγματι υπερβολική και εξωπραγματική την πίεση από τους προμηθευτές.
Αναρωτιούνται τι συμβαίνει ακριβώς και που είναι το πραγματικό πρόβλημα με τις επισφάλειες. Δεν πείθονται στην απειλή του κλεισίματος του φαρμακείου τους και πολλοί απ αυτούς ψάχνουν πίσω από την εναγώνια τάχα κουρτίνα των προμηθευτών με την ταμπέλα του τέλους.
Οι περισπούδαστοι που διατυμπανίζουν ότι τα μισά φαρμακεία πρέπει να κλείσουν δεν μπορούν να εξηγήσουν τι κόστος έχει αυτό για ένα κράτος που έδωσε και δίνει αφειδώς άδειες και μετά το ίδιο με τις τακτικές του τα κλείνει. Ο εξαναγκασμός σε κλείσιμο για το κράτος, τους προμηθευτές, τους λογιότατους των ΕΣΠΑ, τους τραπεζίτες και τελευταίους τους πολίτες ενέχει τεράστιο κόστος. Χωριστά η προσβολή των νομικών όρων ασφαλείας και προστασίας της δημόσιας υγείας. Επιτέλους, κανένα κράτος με όλη τη βλακεία των συμβούλων του, που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους έξω από κόμματα και συμφέροντα πολυεθνικών, κανένας προμηθευτής με όλη την καπατσοσύνη μιας ελεύθερης πραγματικά αγοράς που δεν γνωρίζει, δεν μπορεί να παίζει με τις περιουσίες και την δυναμική των πελατών του. Η κρίση δεν είναι η τρελή ευκαιρία να μαζευτεί το ρευστό και ευτυχώς που καθυστερεί ο ΕΟΠΥΥ στις πληρωμές και έτσι δημιουργείται το εξαιρετικό άλλοθι πίεσης προς τα φαρμακεία.
Σήμερα υπάρχουν 195 κατασχετήρια φαρμακείων που εκχωρήθηκαν στον ΕΟΠΥΥ και άλλα 200 που εκχωρήθηκαν σε τοπικές ΔΟΥ των Αθηνών. Η αίτηση πρόσκαιρου κλεισίματος 6μήνου διότι για οικονομικούς λόγους δεν μπορεί το φαρμακείο να επιτελέσει τα καθήκοντα του σύμφωνα με το νόμο και η υποχρεωτική ανάλυση των οικονομικών αυτών λόγων ταράζει πολλών την ησυχία.
Ακολουθούν επιτακτικοί έλεγχοι προς πάσα κατεύθυνση και σε βάθος ποιος φταίει και που είναι η αλήθεια των οικονομικών λόγων.
Πρέπει να αιτιολογήσουν επαρκώς οι προμηθευτές γιατί δεν εφαρμόζουν το δίμηνο της υπουργικής απόφασης που είναι δίμηνο της Οδηγίας πανω σε συμφωνημένη από τα δύο μέρη πίστωση. Γιατί δεν υπάρχουν φάρμακα, γιατί καθυστερεί ο ΕΟΠΥΥ στις πληρωμές του, γιατί και ποια είναι τα διαφυγόντα κέρδη, υπέρ ποιου οι τόκοι και πάει λέγοντας.
Τυχαία νομίζετε ότι ο ΠΦΣ ξαναθυμήθηκε παλιά μου πρόταση για τη διεκδίκηση τόκων υπερημερίας για τις εξωσυμβατικές καθυστερήσεις του ΕΟΠΥΥ? Οι τόκοι δηλαδή είναι μόνο προς την μεριά των προμηθευτών και στην μεριά των εισροών είναι άλλος νόμος? Ένας δικηγόρος όχι μεγάλου γραφείου αρκεί για να αναστενάξει ο περίγυρος του φαρμακείου και να χαλάσει την εικόνα του αγχωμένου λίγο πριν την καταστροφή προμηθευτή που κρύβει επιμελώς την απόλυτη διασφάλιση της κερδοφορίας του.
Εκείνοι οι περισπούδαστοι αναπτυξιολόγοι του περιβάλλοντος του κ Γιαννούση, του άρχοντα των ΕΣΠΑ, που εξαίρεσαν τα φαρμακεία από τα προγράμματα ρευστότητας στο Υπουργείο Ανάπτυξης με το αιτιολογικό ότι τα μισά έτσι και αλλιώς θα κλείσουν, γνωρίζουν τι εστί υγειονομική μονάδα και τι ανάπτυξη στα στενά πλαίσια της φαρμακευτικής αγοράς?
Τα σαΐνια του ‘arrogant’ κ. Στουρνάρα που δεν θεώρησαν σοβαρό θέμα την υπεραξία που καρπώνεται το κράτος από τις συγχωνεύσεις –συστεγάσεις φαρμακείων κατά 21% εξακολουθούν σαν Αντουανέττες να συστήνουν συγχωνεύσεις.
Κι από κάτω στο χώρο μας μια καινούργια μορφή συνδικαλισμού είναι έτοιμη να ξεπεταχτεί. Αυτή που δεν τρέμει και τη σκιά της για να βρεθεί μπροστά στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Άλλωστε ο κ. Σαμαράς όσο τον γνωρίζω είναι άνθρωπος των γρήγορων δυναμικών λύσεων που κάνουν ολόκληρους κλάδους να απογειωθούν. Αν οι υπουργοί της τριαρχίας, οι γενικοί γραμματείς, ο ΕΟΦ, ο ΕΟΠΥΥ έχουν κολλήματα, είναι ολίγιστοι και έχουν γραφειοκρατικό γράσο στα μάτια τους, ένα κλικ χρειάζεται από τις κοινωνικές ομάδες που θα σπρώξουν ολόκληρο τομέα ‘εν προκειμένω των φαρμάκων’.
Μείωση φορολογίας λόγω απομείωσης stock είχα γράψει σε κάποιο σημείωμα μου.
Αν η προοπτική επιβίωσης των πολλών καταφέρει να ξεφύγει από το στενό 85% δέσιμο με τον ΕΟΠΥΥ, αν πάψει να ενισχύεται η ψευδεπίγραφη αλληλεγγύη των κοινωνικών τάχα φαρμακείων που θαυμάσια καλύπτουν τις βασικές υποχρεώσεις του κράτους που είναι ελλειμματικές στην υγεία και αμβλύνει τις βλακώδεις κινήσεις αν όχι εξυπηρέτησης καταστάσεων των συναρμόδιων παραγόντων.
Αν το παιχνίδι των υπηρεσιών φαρμακείου παιχτεί σωστά, αν υπάρξει η ανάσα των πολλών μαζί, που ακόμα δεν την πιστεύουμε, και ξεφύγουμε από τον ψεύτικο εναγκαλισμό των προμηθευτών. ΑΝ… Τότε κάνουμε εμείς τις κινήσεις στον υβριδικό πόλεμο που ένας στόχος του είναι η λιανική των φαρμάκων. Αυτή είναι η δικιά μας προοπτική και με κάθε τρόπο θα την ελέγξουμε εμείς. Αυτό να είναι αξίωμα μας.
Κατ’ αρχήν σημειώστε στο ΦΕΚ 11/4/2012 Ν.4072 άρθρο 43 που περιγράφει την Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρεία(ΙΚΕ). Σας το ξαναέγραψα. Ταιριάζει θαυμάσια στην δημιουργία δικτύου πολλών φαρμακείων. Όταν διαβάσετε το καταστατικό της θα καταλάβετε τι εννοώ.
Αντιμετωπίστε τους προμηθευτές. Κανένας δεν κλείνει. Καθένας έχει δικαίωμα όταν του κόψουν τα φάρμακα να απευθυνθεί στις αρχές και να καταγγείλει τον επηρεασμό στην ορθή εξυπηρέτηση του κοινού και να απαιτήσει σε βάθος έλεγχο τους. Φροντίζετε να πληρώνετε συνέχεια έναντι. Κρατείστε μια ελάχιστη χρηματική ροή και συμφωνήστε την μαζί τους. Απαιτήστε μαζικά τόκους υπερημερίας από τον ΕΟΠΥΥ και όποιον σας χρωστάει. Αποδείξτε ότι τα χρέη σας οφείλονται στον ΕΟΠΥΥ.
Δείτε αλλιώς τον διπλανό σας. Αποκτήστε τον πολιτισμό της κοινής προσπάθειας αλλά μείνετε στο μαγαζί σας, σε πρώτη φάση. Ούτε την προστασία της θέσης φαρμακείου που συγχωνεύεται είδαν οι θεσμικοί ταγοί του υπουργείου υγείας ακόμη.
Παρόλη τη βαριά σκιά του Μνημονίου είναι ακριβώς οι όροι του που γίνονται εργαλείο για τα φάρμακα πάνω από 200 ευρώ και την δημιουργία ολοκληρωτικής επανασχεδίασης κλιμακωτού ποσοστού κέρδους. Κανένα μνημόνιο δεν μπορεί να πάει πέρα από τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες. Επιτέλους σε όλους αυτούς τους διεφθαρμένους που ανακαλύπτει η προπαγάνδα σε βάρος μας, αλλά παραμένουν πεισματικά άγνωστοι αφαιρέστε τους τις άδειες. Ας πάνε ‘αν ξέρουν’ να κάνουν άλλη δουλειά αντί να βρωμίζουν το φαρμακευτικό επάγγελμα.
Πιστέψτε στην τεράστια συνολική δυναμική σας. Αυτή θα σαρώσει όλες τις αντιστάσεις. Και αυτών που νομίζουν ακόμα ότι είναι μεγάλοι. Άραγε τι πληρώνουν στο προσωπικό τους για να εξακολουθούν να το νομίζουν? Έχετε στο νου ότι η φαρμακευτική δαπάνη θα κολλήσει στο 2,4 δις ανά έτος με βίαιη αναδιανομή και μετατόπιση κεφαλαίων. Γιατί όχι προς τη δική μας μεριά αν κινηθούμε γρήγορα, δικτυωμένα πολλοί μαζί.
Οι πόνοι της κρίσης γεννάνε το καινούργιο.
Υ.Γ.1.Η χρήση παραδειγμάτων να μην εκληφθεί ως γενίκευση
Υ.Γ.2.Δυστυχώς η γενιά μου μόλις ξέφυγε από τον πολιτισμό της φτώχειας δεν μπόρεσε και δεν πρόλαβε να ενσωματώσει τον πολιτισμό του πλούτου. Αυτή την τραγωδία βλέπουν οι επερχόμενοι.
Υ.Γ.3.Τον τίτλο δανείστηκα από την ορολογία της σύγχρονης μορφής πολέμου που σαν θεωρία φαίνεται στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού ‘ΕΠΙΚΑΙΡΑ’.
Υ.Γ.4.Λυπάμαι που είμαι φειδωλός στους χαρακτηρισμούς. Η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη.
Υ.Γ.5.Πάντως δεν είναι η ανικανότητα μου μαζί με τους άλλους τρελαμένους συν-αδέλφους μου στον ΠΦΣ, να βάλουμε τον ΕΟΠΥΥ να πληρώνει κανονικά, αυτή που με οδήγησε να γράψω το σημείωμα.
Υ.Γ.6.Βασικός σκοπός των φαρμακευτικών συλλόγων είναι η προστασία και υπεράσπιση των φαρμακοποιών μελών τους και μόνον. Οι προμηθευτές προφανώς έχουν τους δικούς τους μηχανισμούς προώθησης των συμφερόντων τους. Αυτό κανένας πρόεδρος φαρμακευτικού συλλόγου δεν πρέπει να το ξεχνάει και να συγχέει συμφέροντα που μπορεί να είναι αντιτιθέμενα ή επιθετικά ενάντια στα φαρμακεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου