Αγαπητοί συνάδελφοι
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τον τελευταίο καιρό το πιο καυτό ζήτημα που βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του κλάδου μας , είναι η τύχη της υπουργικής απόφασης για τα 89 φάρμακα « υψηλού κόστους » ΦΕΚ Β2717/31-12-2008 η εφαρμογή της οποίας συνεχώς αναστέλλεται « για καλύτερη ενημέρωση των εμπλεκομένων μερών».
Η απόφαση αυτή δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία αλλά αποτέλεσμα της ψήφισης των άρθρων 9 και 10 του νόμου 3457/2006.
Αρθρο 9
Το άρθρο 26 του ν. 2072/1992 (ΦΕΚ 125 Α') αντικαθίσταται ως εξής:
«Αρθρο 26
Σε εξωτερικούς ασθενείς που είναι ασφαλισμένοι του Δημοσίου και όλων των φορέων και κλάδων ασφάλισης ασθένειας χορηγούνται, χωρίς συμμετοχή των ασφαλισμένων, από τα φαρμακεία των κρατικών νοσοκομείων και τα ιδιωτικά φαρμακεία, ιδιοσκευάσματα υψηλού κόστους, τα οποία έχουν άδεια κυκλοφορίας μόνο για νοσοκομειακή χρήση. Στην περίπτωση που τα ανωτέρω ιδιοσκευάσματα χορηγούνται από ιδιωτικά φαρμακεία, τα φαρμακεία αυτά τα προμηθεύονται και τα διαθέτουν στην ίδια τιμή και με τους ίδιους όρους με τα φαρμακεία των κρατικών νοσοκομείων. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, καθορίζονται και αναθεωρούνται τα ιδιοσκευάσματα αυτά, οι παθήσεις, η διαδικασία χορήγησης τους και κάθε άλλη λεπτομέρεια σχετική με την υλοποίηση των διατάξεων του παρόντος άρθρου.»
Αρθρο 10
Η παρ. 5 του άρθρου 13 του ν.δ. 96/1973 (ΦΕΚ 172 Α') αντικαθίσταται ως εξής:
«5. Τα φαρμακευτικά προϊόντα που διατίθενται στους νοσηλευόμενους στα δημόσια νοσοκομεία και στα ιδρύματα που εποπτεύονται από τα Υπουργεία Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας χρεώνονται στην επίσημη νοσοκομειακή τιμή, προσαυξημένη κατά πέντε τοις εκατό (5%), πλέον των νομίμων επιβαρύνσεων. Τα φαρμακευτικά προϊόντα, που διατίθενται στους νοσηλευόμενους σε ιδιωτικές κλινικές εντός των οποίων λειτουργεί φαρμακείο χρεώνονται στη χονδρική τιμή, προσαυξημένη κατά πέντε τις εκατό (5%), πλέον των νομίμων επιβαρύνσεων. Η χρέωση γίνεται ανά μονάδα δόσης που έχει χορηγηθεί, όπου αυτό είναι εφικτό.»
Για την ψήφιση των παραπάνω διατάξεων από την βουλή , όσον αφορά την εκλεγμένη εκπροσώπηση του κλάδου μας σε επίπεδο Π.Φ.Σ. που ήταν παρούσα και είχε λόγο στη βουλή κατά τη συζήτηση του παραπάνω νόμου , υπάρχουν ευθύνες αλλά και ελαφρυντικά. Ευθύνες γιατί δεν κατάφερε τότε , να μην περάσουν τα επίμαχα άρθρα του νόμου ως είχαν, ιδιαίτερα η φράση στο άρθρο 9 , δηλαδή , τα φάρμακα αυτά όταν χορηγούνται από τα ιδιωτικά φαρμακεία «στην ίδια τιμή και με τους ίδιους όρους με τα φαρμακεία των κρατικών νοσοκομείων» αφού δεν είχε εξασφαλισθεί ότι η φαρμακοβιομηχανία θα χρέωνε στα ιδιωτικά φαρμακεία τα φάρμακα στην νοσοκομειακή τιμή (που είναι 13% χαμηλότερη από την χοντρική τιμή ) που με το 5% πάνω στη χοντρική θα έδινε ένα συνολικό ποσοστό κέρδους = με ένα 18%. Αλλά ,βλέπετε,οι κρυφές μαθηματικές επιθυμίες δεν είναι πάντοτε εύκολο να μετατραπούν σε σαφή νομικά κείμενα . Ελαφρυντικά γιατί με την αποχώρηση , από τη θέση του Υπουργού Υγείας, του Ν. Κακλαμάνη και η χαλαρή υπεράσπιση των άρθρων 13 και 14 από των νέο τότε υπουργό υγείας μάλλον η ζυγαριά έγερνε στο να δοθεί προτεραιότητα στην ψήφιση των παραπάνω άρθρων που αντιμετώπιζαν την απόφαση 3665/2005 του ΣτΕ που ακύρωνε ως αντισυνταγματική την διάταξη του άρθρου 2 του ν. 1963/91.
Ύστερα από αυτό το ιστορικό ήρθε η ώρα του λογαριασμού , η ώρα της Υπουρ. Απόφασης 2717/31/12/2008 , με τα 89 φάρμακα υψηλού κόστους, που άλλα από αυτά διακινούνταν μέσω ιδιωτικών φαρμακείων και άλλα μόνο μέσω των φαρμακείων των νοσοκομείων.
Η απόφαση στην πράξη είναι ανεφάρμοστη γιατί έγινε προσπάθεια να αντικατασταθεί το «αόρατο χέρι» του Μπάρμπα Άνταμ Σμίθ με το ορατό χέρι του υπουργείου, που έτσι κι αλλιώς αυτό έχει και τον τελευταίο λόγο , στον καθορισμό των τιμών των φαρμάκων,* **παραβλέποντας ασυλλόγιστα και την «πεφωτισμένη ιδιοτέλεια» και την «θεωρία των ηθικών συναισθημάτων» αλλά κυρίως την θεωρία της διπλής χρήσης των πραγμάτων που ανήκει στον Αριστοτέλη και που «υιοθέτησε» και ο πατέρας της σύγχρονης πολιτικής οικονομίας ,οικονομολόγος φυσικά , Άνταμ Σμίθ.
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή τα πράγματα έχουν διπλή χρήση ,δηλαδή , την κατά φύσιν και τη μεταβλητή τους. Έτσι και το φάρμακο ,το οποίο χαρακτηρίζεται και κοινωνικό αγαθό, χρησιμοποιείτε με δύο τρόπους. Ο ένας ταιριάζει στη φύσιν του, που είναι η ανακούφιση και η θεραπεία των ασθενών και ο άλλος είναι η ανταλλαγή του με νόμισμα ή με τροφή. Εδώ θέλω να μην αγνοήσουμε ότι οι νοσοκομειακοί φαρμακοποιοί και όλοι οι εργαζόμενοι στην διακίνηση του φαρμάκου μέσα από τα νοσοκομεία δεν μισθοδοτούνται από το 5% αλλά από το Υπουργείο Υγείας που επιχορηγείται από το υπουργείο των οικονομικών άρα από τον κρατικό προϋπολογισμό άρα από την φορολογία ,εν μέρει δηλαδή, και από τη φορολόγηση των φαρμακοποιών των ιδιωτικών φαρμακείων.
Αλλά ας δούμε τώρα , τι γράφει ο Άνταμ Σμίθ στην έρευνά του «για τη φύση και τις αιτίες του Πλούτου των Εθνών» για το κέρδος του φαρμακοποιού .Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα 2000, σελ. 168-9.
Ο όρος κέρδος φαρμακοποιού έχει καταστεί ένα σύνθημα που υποδηλώνει κάτι ασυνήθιστα υπερβολικό. Ωστόσο, αυτό το φαινομενικά μεγάλο κέρδος συχνά δεν είναι τίποτε περισσότερο από έναν λογικό μισθό εργασίας. Η ικανότητα ενός φαρμακοποιού είναι πολύ ανώτερης και λεπτότερης φύσης από αυτήν οιανδήποτε τεχνίτη και η εμπιστοσύνη που εναποτίθεται σε αυτόν είναι πολύ μεγαλύτερης σημασίας .
Είναι ο γιατρός των φτωχών για κάθε περίπτωση και ο γιατρός των πλουσίων όταν η ενόχληση και ο κίνδυνος δεν είναι πολύ μεγάλοι.
Επομένως , η αμοιβή που θα πρέπει να αρμόζει στις ικανότητές του και την εμπιστοσύνη προς αυτόν προκύπτει γενικά από την τιμή στην οποία θα πωλήσει τα φάρμακά του. Αλλά τα φαρμάκα που θα πωλήσει ο καλύτερα αμειβόμενος φαρμακοποιός στην αγορά μιας μεγάλης πόλης ίσως να του κοστίσει τριάντα ή σαράντα EURO. Επομένως, ακόμα και αν πωλήσει με ένα κέρδος 30 ή 40 ή ακόμη και 100% , αυτό δεν θα είναι μεγαλύτερο από ένα λογικό μισθό για την εργασία του , που χρεώθηκε με τον μόνο τρόπο που είναι δυνατό να χρεωθεί , πάνω στη τη τιμή των φαρμάκων. Το μεγαλύτερο μέρος του φαινομενικού κέρδους είναι πραγματικός μισθός μεταμφιεσμένος με το ένδυμα του κέρδους » .
(σε μάς είναι ένα 25%. Δηλαδή για κάθε κατοστάταρικο που βάζει στο συρτάρι του ο φαρμακοποιός,αφού αποδώσει το ΦΠΑ,25 ευρώ είναι το μικτό του κέρδους και από αυτά όταν αφαιρέση τα έξοδα του,τότε, κατα κανόνα του μένουν 9 έως 11 ευρώ,το 65% το παίρνει η φαρμακοβιομηχανία και το υπόλοιπο 10% πάει στα three PLκαι στις φαρμακαποθήκες).
Επομένως μετά τα παραπάνω όταν στον φαρμακοποιό ένα φάρμακο «υψηλού κόστους» του στοιχίσει 550 ή 1000 ή ακόμη και 1250 ευρώ και το διαθέσει με 5% ποσοστό κέρδους, ας δούμε τι θα συμβεί.
Ως γνωστό και ο φαρμακοποιός φορολογείται για ποσό που προκύπτει ως υπόλοιπο της αφαίρεσης των εσόδων από τα έξοδά του φαρμακείου του στη διάρκεια ενός οικονομικού έτους και το ποσό αυτό εντασσόμενο στη
ν φορολογική κλίμακα θα φορολογηθεί ανάλογα με το μέγεθος του και με φορολογικό συντελεστή έως και 40%. ( Η διαστρωμάτωση μεταξύ , των φαρμακείων είναι μεγάλου φάσματος και στο γεγονός αυτό μεγάλη συμβολή έχουν τα φάρμακα υψηλού κόστους , όσα μέχρι στιγμής διατίθενται από αυτά).Επειδή για τη συντριπτική πλειοψηφία των φαρμακείων το ποσό που θα προκύψει από το «κέρδος» του 5% που θα έρθει «καπάκι» πάνω στα κέρδη από τον συνηθισμένο κύκλο εργασιών του, το κέρδος που θα προκύψει , από αυτά, θα φορολογηθεί με τους υψηλότερους συντελεστές της τάξεως του 30% και του 40%. Έτσι θα έχουμε 5Χ(30%ή40%) υπόλοιπο 3,5% έως 3%. Δεδομένου ότι ο χρόνος πίστωσης στο φαρμακείο από τους προμηθευτές του είναι 25 μέρες όσο χρόνο πίστωσης κάνουν οι φαρμακευτικές εταιρίες που διακινούν τα φάρμακα αυτά .
Η πίστωση των είκοσι πέντε ημερών που δίνουν οι εταιρίες για τα φάρμακα αυτά δεν καλύπτεται από το μέσο χρόνο εξόφλησης των από ταμεία γιαυτό θα χρειασθεί το φαρμακείο να δαπανήσει και για τόκους για το διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι την εξόφληση τους. Για τους γνωρίζοντες τo σπρέντ (διαφορά euribor με το επιτόκιο που δανείζουν οι τράπεζες) αγγίζει σήμερα το 2,5% και με euribor στο 2,1% συν επιβαρύνσεις (0,665 valeur κ.α.) διαμορφώνεται τελικά ένα επιτόκιο, που προσδιορίζει ένα κόστος, που σε καμμία περίπτωση δεν καλύπτεται από το υπόλοιπο των 3% έως 3,5% ακόμη,, κι αν αναλάβει ο φαρμακοποιός να διακινεί τα φάρμακα αυτά, για την ψυχή της μάνας του.
Εδώ μιλάμε για φάρμακα που πρέπει να έχουν μεγαλύτερη προσοχή στη διακινησή τους για να διατηρήσουν τις θεραπευτικές τους ιδιότητες μέχρι να φθάσουν στον ασθενή, γιατί λόγου της χημικής συστασεώς τους ,τα περισσότερα από αυτά, διακινούνται με το σύστημα των ψυχρών αλυσίδων. Επομένως η παρουσία και η διακινησή τους δια χειρός φαρμακοποιού είναι εκ των ουκ άνευ.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις τι περιμένουν οι αρμόδιοι; Έστειλαν περίπατο και την «πεφωτισμένη ιδιοτέλεια » καθώς και το αντίβαρο της ,την «θεωρία των ηθικών συναισθημάτων». Ωραία ,αφού βρήκαν την post bank να αναλάβει τα χρέη των νοσοκομείων κοιτάζουν τώρα να «φορτώσουν» στα ιδιωτικά φαρμακεία την εξυπηρέτηση των περιπατικών ασθενών για τα φάρμακα με το μπλε κουπόνι -νοσοκομειακά-και όχι μόνον.
Εγώ , φρονώ ότι και πολλοί άλλοι συνάδελφοι, θα αναλαμβάναμε να κάνουνουμε την δουλειά αυτή αν μας δινόταν ένα ποσοστό κέρδους που να κάλυπτε το κόστος διακίνησης συν ένα λογικό κέρδος. Επίσης πρέπει να ζητήσουμε από τα μέλη του ΣΦΕΕ να τριπλασιάσουν το χρόνο πίστωσης ,καθώς και να μειώσουν (Ν.Τ.) την τιμή βάσης*** ,για τα φάρμακα αυτά, μια και οι ίδιοι παραδέχονται στην ιστοσελίδα τους με ημερομηνία 31/12/2008 ότι:
"Ο μέσος χρόνος καθυστέρησης αποπληρωμής των οφειλών των νοσοκομείων ανέρχεται στούς 27,36 μήνες (820,89 ημέρες), ήτοι οι οφειλές εκκρεμούν –κατά μέσο όρο- από τον Οκτώβριο του 2006. "
Πριν κλείσω , θα ήθελα να πω και δυο λόγια και για το ΦΠΑ, μια που από ορισμένους μπήκε και αυτός στη συζήτηση. Ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ορίζεται από το νόμο 2859/2000(σύμφωνα με την πιο πρόσφατη αναθεώρησή του) και είναι ένα είδος εμμέσου φόρου που επιβάλλεται στις συναλλαγές. Καταβάλλεται τμηματικά σε κάθε στάδιο συναλλαγής στην προστιθέμενη αξία (όποια και αν είναι , έστω και 5%) και επιρρίπτεται ολόκληρος στην τελική κατανάλωση. Επίσης πρέπει να σημειώσουμε ότι στο άρθρο 10 του ν. 3457/2006 γράφει:"πλέον των νομίμων επιβαρύνσεων".
Τέλος κλείνοντας το σημείωμα εύχομαι όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να βρούμε τη χρυσή τομή στο θέμα αυτό προς όφελος του κοινωνικού συνόλου στο οποίο ανήκουμε όλοι μας.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΟΛΕΒΑΣ
ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΦΙΛΙΩΤΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΦΕΕ
***Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διανύουμε μια περίοδο "πρωτοφανούς" κρίσης στην οποία πρέπει να συμβάλλουμε όλοι. Δείτε πως κανονιζει τον επιμερισμό αυτής της συμβολής η Υπ.Απ.2717/31/12/2009. Φάρμακα που διακινούνταν από τα φαρμακεία των νοσοκομείων σε τιμή 13% κάτω από την χοντρική και τα πληρωνόταν η φαρμακοβιομηχανία ,σύμφωνα με δικά της στοιχεία-βλέπε παραπάνω-μετά από 27,36 μήνες ,τώρα με την Υπ.απόφαση επιζητείταινα διακινούνται, μεσω των ιδιωτικών φαρμακείων,χωρίς κανένα πραγματικό κέρδος για τον φαρμακοποιό, κατά 13 % ακριβώτερα και να ταπληρώνεται σε 25 μέρες !!!
ο ίδιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου